Integracja sensoryczna
To proces rejestracji, przesyłania, wzmacniania/ hamowania informacji sensorycznych. Informacje te, to nic innego jak to, co odbieramy przez nasze zmysły (wąchamy, smakujemy, widzimy, słyszymy, czujemy). Nasz mózg rozpoznaje aspekty przestrzenne i czasowe, a dopiero potem interpretuje. Podczas interpretacji następuje nadanie znaczenia bodźcom poprzez unifikację – prawidłowe łączenie informacji.
Na każdym etapie tego procesu może dojść do zniekształcenia odbierania lub przesyłania bodźca. Skutkuje to wygórowaną lub obniżoną reakcją na dany bodziec. I wtedy możemy mówić o dysfunkcjach SI, czyli integracji sensorycznej.
Procesy integracji sensorycznej (SI) odbywają się na kilku poziomach w rozwoju człowieka. Trwa to przez wiele lat.
-
Poziom I
Rozwijają się wtedy zdolności do przetwarzania bodźców dotykowych, przedsionkowych, proprioceptywnych. Nabywamy prawidłowe reakcje równoważne, napięcie mięśniowe. Następuje rozwój zdolności do ruchów oczu, oraz integracji odruchów.
-
Poziom II
Najintensywniej rozwija się duża motoryka i podstawowe zręczności. Następuje rozwój planowania ruchu, oraz kinestezji (uświadomienia sobie ruchu i położenia stawów w przestrzeni). Kształtuje się wtedy proces percepcji słuchowej, wzrokowej, somatosensorycznej, koordynacji stron ciała. Dziecko uzyskuje stabilność emocjonalną.
-
Poziom III
W okresie tym dokonuje się rozwój ruchów precyzyjnych ręki, aparatu mowy. Następuje swobodne przekraczanie stron ciała oraz różnicowanie jego stron. Silnie zaznacza się dominacja ręki. Istnieje też już schemat ciała oraz koordynacja wzrokowo-ruchowa.
-
Poziom IV
Następuje rozwój procesów tworzenia pojęć, czytania, pisania, liczenia. Rozwija się organizacja zachowania, które jest akceptowane społecznie.
Kiedy SI działa?
Aby nastąpił prawidłowy rozwój SI muszą być spełnione określone warunki:
-
prawidłowy przebieg ciąży
-
niepowikłany okres okołoporodowy
-
prawidłowy dalszy rozwój dziecka
-
środowisko bogate w zróżnicowane bodźce zmysłowe